Eliza Peabody is een van die gevaarlijk onberispelijke vrouwen die geloven dat ze de waarheid in pacht hebben. Ze is te enthousiast en ze praat te veel. Haar bezorgdheid over het welzijn van haar rijke buren in Zuid-Londen strekt zich zelfs uit tot ingenieuze, goedbedoelde briefjes vol ongevraagd advies onder de deur.
Maar wanneer een van die briefjes aan Joan, de buurvrouw van nummer 34, tot gevolg lijkt te hebben dat Joan verdwijnt, begint Eliza te ontsporen. Niemand kan of wil haar iets over vertellen, en de buren gaan haar uit de weg. Om achter de reden van Joans verdwijning te komen, blijft ze haar schrijven, altijd naar nummer 34, en wordt steeds openhartiger.
Met humor en diepmenselijk inzicht schrijft Jane Gardam over verdrongen verledens, liefde en desillusie. In 1991 ontving ze voor 'Hoogachtend, Eliza Peabody' de Whitbread Award voor de beste roman van het jaar.
‘Jane Gardams boeken behoren tot de grote schatten van de Engelse literatuur. Ze schrijft simpelweg schitterend. De lezers mogen blij zijn en zich op prachtige boeken en een groot leesplezier verheugen.’ — Ian McEwan
