«Esa rapaza de 1958, que é capaz a cincuenta anos de distancia de xurdir e provocar unha debacle interior, ten, pois, unha presenza oculta, irredutible en min. Se o real é o que actúa, o que produce efectos, segundo a definición
do dicionario, esa rapaza non son eu, pero é real en min. Unha sorte de presenza real.»
En Memoria de rapaza, Ernaux narra con estilo desenfadado os lances co amor, o desamor, o desexo e o sexo da apenas adulta Annie Duchesne, e como esta se converteu na Ernaux de hoxe. A autora regresa ao verán da súa maioría de idade e rememora a súa experiencia como monitora nun campamento e os seus seguintes anos como estudante.
