Unknown Author

Уяўляю, што гэта былі б за дзеці, калі б яна загадала мне іх завесьці. Ішчадзія. Беспашчадзія

піва для таго, каб адзначыць, што я жывы

І ваша расейская мова мне канчаткова апрык­рала. Хто б ведаў, як яна мяне дастала. Што ёй ні скажаш, усё ўжо было, усё адгукаецца тысячай бязглуздых рэхаў

Я заўжды верыў у вар’ятаў. Пэўне, гэта і ёсьць тое, што трымае мяне на сьвеце

Паміж шчасьцем і няшчасьцем выбіраць хвосьцік у літары “ц”

Дык ці варта было так выпінацца? Ці варта было так мучыцца і марыць?

Табе што, мамка замест трусоў рот зашыла?”

Пайшоў за школу, каб пабыць на самоце і падумаць спакойна пра сёе-тое

тады адчуеш ты, гусачка мая ненаглядная, як я раб­люся ўсе меншы, ды меншы, ды меншы... Унтэрменшы, ды унтэрменшы, ды унтэр-унтэрменшы...

Нашто вам такія рукі, хлопцы? Каб насіць труны бацькоў вашых. А нашто вам такія валасы, дзеўкі? Каб адганяць мух ад трупаў бацькоў вашых...