Keno liet zijn blik over Lea's slanke figuur dwalen. Zijn bloed kookte toen hij haar jonge lichaam zo dicht bij hem voelde. Ze waren met z'n tweeën aan boord van de havenveerboot, die van Finkenwerder naar de pier van Teufelsbrück op de tegenoverliggende oever van de Elbe voer. Maar Keno had geen waardering voor de schoonheid van het uitzicht. Hij had de witte villa's tussen de groene heuvels vaak genoeg gezien — sommige zelfs van binnen toen hij nog een inbreker was. Op dit moment zat de boef nog in zijn proeftijd. Hij kon het zich niet veroorloven om nog een misdaad te begaan. Maar dat was hij ook niet van plan — tenzij Lea hem voor de gek hield.
Maar daar leek het niet op. Als hij de juiste knoppen bij haar zou indrukken, zou hij haar rond krijgen. Daar twijfelde hij niet aan. Keno was geen stralende man, maar met zijn tatoeages en zwarte leren jack kon hij toch indruk maken op deze onervaren provinciale snotaap. Na een paar biertjes in de Strandperle zou ze klaar zijn om hem naar zijn pad te volgen. Maar eerst moest hij zijn rol als zelfbenoemde stadsgids blijven spelen. Sinds Keno Lea die middag had opgepikt aan het Centraal Station van Hamburg, had hij gedaan alsof hij haar alleen maar wilde rondleiden door haar nieuwe thuis.
