Оралхан Бокей. Ардак

Тегі, қателік—өмір ерлеріндегі сүрініс үлкендерден басталады-ау деймін. Кейінгі ұрпақ сол ағалар ағаттығын не қайталайды, не жансақ істі сол қалпында үйренер. Қателіктер әсте өздігінен, әмбе төтеден пайда болып көрген емес. Қателіктер ғайыптың қарғысынан тумаған, төрткүл дүниедегі әр минут сайын теріс-қағыс аталып жатқан қадамдардан, бір кезде қате басқан адамдардан келер ұрпаққа ауысып отырған секілді.

Несін жасырайын, пенде дегенің егер елерінде бар шыны мен сырын айтар болса — балам, менен көп ағаттық кеткен екен. Иті жесе де, қайтып еліңе бар... еліңе бар... Қалың жамағаттан бір уыс топырақ бұйырмаған соң — басқа біткен ырзықтың молдығынан не пайда. Біле білсең сүйегімді орар көбін де жоқ-ау, бұл айдаладағы адасқан үйде. Қарызға ала қоятын қоңсыласың жоқ. Құдайдың тарттырған жазасы да...

Ырылдайсың-қаппайсың, содан артық таппайсың..

Кімнің болсын, көзі тірісінде кәдірі болмайды ғой.

Қарызға ала қоятын қоңсыласың жоқ. Құдайдың тарттырған жазасы да...