Tit Makcije Plaut (lat. Titus Maccius Plautus, oko 254. pr. Kr. ― 184. pr. Kr.) je najveći i najcjenjeniji autor komedija u starorimskoj književnosti. Uspjeh kod rimske publike polučio je ponajviše poradi slobodne i žive obrade grčkih originala, koje je po volji mijenjao, pojednostavljivao i kombinirao tako da je od grčkog predloška stvarao latinsku adaptaciju. U antici mu se pripisivalo čak oko 130 komedija, međutim čuveni rimski historičar Marko Terencije Varon u 1. stoljeću pr. Kr. kao autentične je izdvojio 21 komediju, od kojih je u cijelosti sačuvano 20. Plautove su komedije bile veoma cijenjene u doba kasne Rimske Republike i ranog Carstva, ali su se kasnije malo čitale jer im je jezik bio arhaičan. Ponovo je otkriven i rado čitan u doba renesanse, pa je tako poslužio kao uzor i izvor velikim piscima komedija Shakespeareu i Molièreu, a Marin Držić je komediju “Skup” napisao po uzoru na Plautovu “Aululariju”.
Jedna od najpoznatijih Plautovih komedija je “Aulularia” – naslov joj se doslovno prevodi kao "Ćup sa zlatom”, a na hrvatski je prevedena pod naslovima “Tvrdica”, "Škrtac” i "Ćup”. Nije poznato koja joj je točno grčka komedija uzor, ili ona nije sačuvana. Priča prati starog škrtca Eukliona koji pronalazi ćup sa zlatom i neprestano bdije nad njime. Motiv se prepliće s motivom ljubavi Euklionove kćerke i mladog Likonida. Pored škrtosti, kroz lik starog Megadora koji također želi oženiti Euklionovu kćer, ismijava se staračka požuda.
Preveo: Koloman Rac.
Lektira za 1. razred srednje škole.
