Vroeger was alles beter, zeker tegenwoordig
Hij is ver in de tachtig, en hij is boos op alles en iedereen. Al heeft hij nooit een stap buiten zijn eigen dorp gezet, hij weet zeker dat de wereld naar de haaien gaat. Allemaal de schuld van de moderne tijd, die niks goeds heeft gebracht. Vroeger, ja, vroeger was alles beter.
Iedere dag bezoekt hij zijn vrouw in het verpleeghuis, die vrolijk zijn gezeur en geklaag aanhoort, dement als ze is. Als hij in dat tehuis geconfronteerd wordt met de dood, besluit hij het lot in eigen hand te nemen: hij gaat zijn eigen begrafenis regelen. Dus schrijft hij zijn testament, maakt een praatje met de dominee – een vrouw ook nog, dat had je vroeger niet! – en timmert zijn eigen doodskist. Maar dan belandt hij door een ongelukje in het ziekenhuis en is hij plotseling met huid en haar overgeleverd aan die door hem verafschuwde moderne tijd. Het zal hem – en het ziekenhuis – voor altijd veranderen.
