Шчароўскiя дажынкi

I я, мае дзеткі, на дажынках быў,

Піва дый гарэлкі досыта папіў,

I па барадзе цякло.

Да і у роце было,

Бо гэта, браткі, праўда, а не казка.

Кухар панскі,- відны. складны!

Домкаю звалі яго.

Ен к сіротцы прывязаўея,

Душою, сэрцам аддаўся

Дый не пажалеў таго!

Так чэсць сваю вінна Тадорка Грыпіне,

Усе прыеудзілі вяночак дзяўчыне!!!