Dichtbundel over mens en natuur van een voortijdig gestorven dichter.
‘Tempel en kruis’ was de laatste bundel die Hendrik Marsman kon publiceren voor zijn voortijdige dood. Toevallig is het een goed overzicht van zijn gedachtenwereld: in 51 gedichten beschrijft hij de evolutie van zijn overtuigingen en artistieke keuzes. De gedichten hebben ook een verhalend karakter, met een centraal personage dat na een lange reis terugkeert in de stad waar hij vroeger woonde. Hij bezoekt de plekken die belangrijk waren in zijn verleden (een kerk, de dijk) maar geleidelijk neemt het belang van de natuur toe. De rode draad is een zoektocht naar een verbindend element, iets wat mens en natuur echt met elkaar in verband brengt.
Hendrik Marsman (1899–1940) was dichter, vertaler en criticus. Hij had geen hoge pet op van Nederland, reisde veel en schreef on-Nederlandse poëzie, eerst van vitalistische signatuur, later expressionistisch. Hij bewonderde Friedrich Nietzsche, flirtte even met het nazisme, maar werd later een fel tegenstander van die politiek stroming. Hij stierf aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, toen de boot waarmee zijn gezin en hij naar Engeland vluchtten verging.
