Mała Dorrit

«Mała Dorrit» to bardzo osobista powieść Charlesa Dickensa, która według wielu krytyków jest jednym z jego najlepszych późniejszych dzieł. Fabuła skupia się na Amy Dorrit, młodej kobiecie o dobrym sercu, która przebywa w więzieniu Marshalsea, ponieważ jej rodziny nie stać na spłatę długów. Losy Amy i jej rodziny zmieniają się, gdy Artur Clennam, bogaty biznesmen, zaczyna interesować się jej bliskimi, próbując jednocześnie rozwiązać zagadkę swojego rodu. «Mała Dorrit» to rozległa saga rodzinna, w której nie brakuje nieodwzajemnionej miłości, szantażu i ponadczasowej historii od pucybuta do milionera. Słynna satyra społeczna Dickensa przejawia się w tej opowieści jako krytyka okrutnego systemu więziennictwa wiktoriańskiej Anglii, w którym jego ojciec spędził wiele lat, nie mogąc pracować ani spłacać długów. Choć jest to powieść mroczniejsza od wczesnych dzieł Dickensa, nadal bawi dzięki komicznym postaciom i lirycznej prozie. Porywająca powieść, która jest w równym stopniu przejmująca i zabawna.
«Mała Dorrit» jest wciąż tak samo aktualna jak wtedy, gdy została napisana i jest lekturą obowiązkową dla fanów “Dumy i uprzedzenia” oraz «Rozważnej i romantycznej”.

Charles Dickens był synem urzędnika brytyjskiej admiralicji. Jego ojciec został w roku 1824 uwięziony za długi, przez co rodzina popadła w nędzę. Dickens musiał wówczas podjąć pracę zarobkową. Zdobył wykształcenie i w roku 1832 zaczął pracować jako sprawozdawca parlamentarny oraz dziennikarz w londyńskich dziennikach liberalno-reformatorskich. W tym okresie zaczął pisać pierwsze, publikowane w czasopismach skecze wydane jako Skecze Boza. Po sukcesie Klubu Pickwicka zajął się przede wszystkim twórczością literacką. W licznych powieściach dał wyraz wrażliwości na niesprawiedliwość i krzywdę społeczną oraz bezduszność praw wobec ludzi ubogich, realistyczny. Zespalał z romantyczną atmosferą baśniowości i liryzmem. Stał się kronikarzem życia ówczesnego Londynu. Często utrwalał postacie dziwaków i ekscentryków o rysach karykaturalno-groteskowych. Dickens operował szeroką skalą humoru, często o zabarwieniu satyrycznym. Kiedy umarł, w wielu angielskich domach przywdziano żałobę.