Dit boek geeft het verhaal van een stuk vergeten
Kerkgeschiedenis, n.1. hoe tijdens de eerste
wereldoorlog in Turkije gestreefd werd om op
grootscheepse en uiterst systematische wijze
een christenvolk uit te roeien. Een tragedie die niet vergeten mag worden.
In Turkije was een “draaiboek der vernietiging”
samengesteld op welke manier men zich van de christenen wilde ontdoen; koelbloedig,
geraffineerd, systematisch. Honderdduizenden
werden de Syrisiche woestijn ingeleid, waar de
soldaten niet één kogel nodig hadden om zich
van de christenen te ontdoen.
Of alle christenen zich als schapen naar de
slachtbank lieten leiden? Het boek verhaalt van één van de pogingen om zich te verbergen op de
Musa Dagh, een berg in het westen van Turkije,
even ten noorden van het Antiochië uit de dagen
van de Apostel Paulus. Veertig dagen duurde de
strijd van christen-dorpelingen, mannen,
vrouwen en kinderen, tegen een machtig leger.
Het is een actueel verhaal, want nog is er in het
Turkije van nu voor christenen geen plaats.
Vandaar dat sinds enkele jaren christenen uit dat land o.m. naar Nederland vluchten om hier
asiel te verkrijgen. Dit boek laat treffend zien met welke herinneringen deze geloofsgenoten leven.
Nu zoveel Turken in ons land wonen en we meer
dan ooit met de Islam worden geconfronteerd, is het zeer belangrijk dit boeiende boek te lezen.
Christenen zijn in het nabije Oosten nog een volk in de wurggreep.
