Utanç

Utanç

Bir gülüşün yenik düştüğü andır
Üzerine kan sıçrayan kitaptan kopan sayfadır
Büyük bir uğultunun akabinde
Yere bakan insan gözleridir
Utanç

Çocukça soruların karşısında kıvranmaktır.
Avucunda bir yere koyamadığın boşluk
Ve omuzlarında kaldıramadığın görünmez yük
— odada en arkaya atılan kötü oyuncak gibi —
Güzel atları ezen sevimsiz arabadır
Utanç

Kalbini okuyan gözlerin karşısında dururken
Sözlerinin yaldızlarının pul pul dökülmesidir

Arınamamaktır dünyanın kötülüğünden
İnsanlığın insanı yargılayan cahilliğinden
Yarınları uzak kılmaktır sevgiden
Utanç

Yere bakan insan gözleridir
Utanç