Pan Tadeusz

“Pan Tadeusz” to arcydzieło polskiej literatury, określany mianem epopei narodowej. Dwanaście ksiąg w mistrzowski sposób przedstawia polskie krajobrazy i zwyczaje, tradycję narodowej kultury i siłę dążeń niepodległościowych początku XIX wieku. Soplicowski dworek jest sielankową ostoją polskiego patriotyzmu. Mickiewicz doskonale łączy wątki polityczne z obyczajowymi. Humoru dodają miłosne perypetie Telimeny, zaś przemiana Jacka Soplicy stała się wzorem do naśladowania przez kolejnych twórców romantycznych. Mickiewicz snuje przed czytelnikami wizję wyidealizowanej, dawnej Polski, pełnej siły i wigoru, zasłuchanej w nadzwyczajny koncert Jankiela.

Adam Mickiewicz (1798–1855) — wybitny polski pisarz-wizjoner, obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego określany jako wieszcz narodowy. Był twórcą poetyckim, dramatycznym i prozatorskim. Aktywnie działał na arenie politycznej. Mickiewicz był członkiem i założycielem Towarzystwa Filomatycznego oraz oddanym mesjanistą związany z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Do jego najważniejszych dzieł należą zbiory poezji: “Ballady i romanse”, “Sonety Krymskie”, poemat “Konrad Wallenrod”, dramat “Dziady” i epopeja narodowa “Pan Tadeusz”. Dramaty Mickiewicza w całej Europie porównywano do dzieł Byrona i Goethego.