Verhalen van prostituees, penoze en de postbode
Uniek tijdsbeeld van de beroemdste buurt van Nederland
De Wallen in de jaren ’60 gaat over de tijd dat ruzies nog met de vuist werden beslecht. Raoul Serrée spoorde veel toenmalige Wallenbewoners op. De inmiddels hoogbejaarde penozemannen en prostituees wilden op het eind van hun leven hun geheimen tóch nog delen. Ze klappen uit de school over Mooie Henkie, die op zijn vijftiende een eigen hoerenkast had, over corrupte politiemannen van ‘Bureau Warmoes’ en over kinderen van prostituees die werden opgevangen in een villa buiten de stad. Voor het eerst vertellen de voormalige ‘hoerenmadammen’ Tonia, Joke en Corry waarom het vanaf de jaren ’70 zo mis ging. Maar ook dankzij de postbode, de melkboer en de heilsoldaat schetst dit boek een uniek tijdsbeeld van de beroemdste buurt van Nederland!
‘1967 was voor mij een rampjaar. Toen was mijn wijf opeens pleite met een klant. Woest was ik! Ik was mijn business kwijt! Bij Zwarte Gerrit heb ik toen een Beretta gekocht.’ Jan de BolleBakker (94)
‘De meeste meiden hadden ruzie thuis. Er was natuurlijk paniek als er familie langs het raam liep. Ik deed dan de deur open om te zeggen dat het om een dubbelgangster ging.’ Corry (75), een succesvolle hoerenmadam
‘In de Beursstraat vonden we bij een verbouwing een stuk hout in de vorm van een vagina. Dat hebben we in de etalage gezet met een bordje “Vagina van dinosaurus, 65 miljoen jaar oud”. Ik had er ook nog wat haar van een kwast op geplakt. Je wil niet weten hoeveel mensen dat gefotografeerd hebben!’ Jan ‘de Timmerman’ (76)
‘Met de twee Ouwehoeren in de Koestraat had ik altijd ruzie. Ze gingen kamertjes aan heroïnemeiden verhuren, per uur. De hele nacht was er herrie en schelden op straat. Ertegenover zat Wil de Paardekop, een hoer met een vrij grof hoofd. Die was aan de drank.’ Joep ‘de Fluiter’ (70), ruim 34 jaar de wijkagent
