Sen nocy letniej

Śluby i randki to doskonały temat na scenariusze. Wie o tym Hollywood, wiedział o tym również Szekspir, autor Snu Nocy Letniej. Akcja utworu rozgrywa się w Atenach, gdzie książe Tezeusz planuje swój ślub z Hipolitą, królową Amazonek. Jakby tego było mało na scenie pojawia sie także Egeusz, ze sprawą swojej córki, którą chce zeswatać z arystokratą Demetriuszem. Ale Hermia jak na złość, kocha Lizandera. Tezeusz daje jej wybór: wyjdzie za Demetriusza, a jeżeli się nie zgodzi, zostanie skazania na karę śmierci, lub pójdzie do klasztoru. W rezultacie Hermia ucieka z Lizanderem do lasu, gdzie nie obowiązuje ateńskie prawo.
Jednak leśne zacisze nie gwarantuje udanego związku. Tutaj psotny elf Puk opowiada o problemach w relacjach elfickiego króla Oberona i królowej Tytanii. Oberon jest zazdrosny, i kłóci się z królową. Wpada na szalony pomysł — przygotowuje magiczny napój, który niestety dostaje się w niepowołane ręce. To wydarzenie wywołuje lawinę zawiłych następstw, zarówno dla ludzi, jak i elfów. Jakby tego było mało, poddani, przygotowujący sztukę na przyjęcie weselne księcia Tezeusza, fundują czytelnikom nie lada zabawę.
Ta wielowątkowa komedia na dobre zagościła w kanonie lektur obowiązkowych. Jest ciągle popularna wśród czytelników, gdyż nie tylko w żartobliwy sposób opowiada o kłopotach miłosnych, ale balansuje też na krawędzi fantazji i świata rzeczywistego. Dzieło doczekało się również wielu adaptacji filmowych. Swoje filmy, na podstawie Snu Nocy letniej nakręcili między innymi Max Reinhardt (1935), William Dieterle i Peter Hall (1968) oraz Woody Allen (1982).

William Szekspir (1564–1616) — angielski poeta i dramatopisarz, a w późniejszym okresie życia również aktor. Uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców zachodniej literatury. Jego dzieła przyczyniły się do rozwoju teatru elżbietańskiego. Miały także duży wpływ na słownictwo języka angielskiego. Twórca 38 sztuk, 154 sonetów i wielu innych utworów różnych gatunków. Jego najpopularniejsze dzieła, takie jak “Romeo i Julia”, “Hamlet”, “Makbet”, «Poskromienie złośnicy”, “Sen nocy letniej” czy «Król Lear”, przetłumaczono na wiele języków nowożytnych, a ich inscenizacje do dziś królują w teatrach na całym świecie.