AFRODITE EN DE DOOD
Ze was kletsnat van de regen. Toen de auto stapvoets naast haar kwam rijden, liepen de rillingen over haar rug. Ze dacht aan het eeuwig gezeur van haar moeder over meisjes die een auto worden in getrokken en ze moest zich bedwingen om niet in paniek weg te rennen.
Ze gluurde opzij naar de auto. Alleen een bestuurder. Ze kon het gezicht niet zien, maar had het onbehaaglijke gevoel dat er iemand naar haar keek.
Het zijraampje werd naar beneden gedraaid. Uit de autoradio hoorde ze een sportcommentator de uitslag van een wedstrijd noemen met op de achtergrond het gejubel van de toeschouwers.
Jij ziet eruit alsof je wel een lift kunt gebruiken.
Op een avond verdwijnt Afrodites klasgenote Mikaela op weg naar huis nadat ze bij een vriend op bezoek is geweest. Een paar dagen later wordt ze gevonden dood.
Afrodite kan het niet nalaten onderzoek te doen naar wat er is gebeurd en wordt meegezogen in een wirwar van vage vermoedens, leugens en gevaarlijke intriges. Hoe meer ze onderzoekt, des te sterker wordt diep van binnen het knagende gevoel dat ze probeert te verdringen: de moordenaar is iemand die ze kent! En die beseft dat zij veel te veel weet
