Goran Živaljević

„Dignimo ruke visoko gore, naše će biti Solunsko polje.“
Dakle

čuvenom mostu preko Vardara u centru Skoplja (mi ga zovemo Dušanov most, a Makedonci ga znaju kao Kameni), nalazi tabla koja govori koji turski sultan ga je obnovio u 17. veku, bez ijedne rečenice o tome ko ga je sagradio. Kao kada biste u brošuri o Areni u Puli mogli da pročitate da je delimičnu restauraciju radila firma Konstruktor iz Splita 70-ih godina prošlog veka, bez ijedne reči o tome da je to građevina iz vremena Rimskog carstva.

Nepostojanje srpske crkve u Skoplju, Kumanovu, u srpskim selima Skopske Crne Gore, dodatno podstiče ove procese našeg gašenja u Severnoj Makedoniji, dok se u Hrvatskoj (svesni toga da se srpska vera teže oduzima nego srpska nacija), opredeljuju za podmuklu taktiku da Srbe koji imaju svoju crkvu zovu „pravoslavcima“, kako bi za koju godinu ili deceniju ti pravoslavci postali „Hrvati pravoslavne veroispovesti“, ono što je bitno, više ne Srbi.