Сұлтанмахмұт Торайғыров

Ол рас, менің жоқ қой басар тауым,
Нәрсенің көз алдымда бәрі жауым.
Жалғыз-ақ тиыш жерім - қараңғы көр,
Сонда барып жатамын, бар ма дауың?

Етімді сен сипаған құрттар жесін,
Қабырдағы хашарат* жұрттар жесін!
"Ауызға сөз, маңдайға көз боп жүріп,
Қор болған міне, осылай Қамар",- десін.
Бір өлсем күнде өлгенше саған тиіп,
Кетемін келмес жерге қаным қиып.
Ол жерден ала алмассың, бара алмассың,
Болыспын деп айқайлап, кісің жиып.

аузы асқа, ауы атқа тиіп, есіктегі басы төрге жетті.